نگاهی به نهضت حسینی در پرتو تدبر در قرآن کریم بر آن است تا در پرتو تدبر در قرآن کریم (شاهراه دستیابی به هدایت) تجلی قرآن را در حرکت حضرت اباعبدالله حسین علیه‌السلام و یارانش نشان دهد.

تبلیغ قرآنی نه صرفاً برای ایام مخصوص قرآنی مانند ماه رمضان؛ بلکه در همه ایام تبلیغی از جمله تبلیغ ایام محرّم بهترین راه است. نه تنها با نگاه به خصوص آیاتی که حضرت در مسیر خود قرائت کرده‌اند و نه تنها با نگاه به سوره‌ها و آیاتی که روایات آن را منتسب به امام حسین علیه السلام دانسته باشد؛ بلکه همه قرآن در قیام و نهضت عاشورا جلوه گری دارد و قیام امام حسین علیه السلام تجلّی حقیقت همه قرآن است.

قرآن کتاب هدایت است و بارها بر این حقیقت تصریح و تأکید کرده است؛ «ذلک الکِتابُ لاَریبَ فیه هُدیً للمُتَّقین» «هُدیَ للنّاس» و «رَحمةً للمُؤمنین» و … هدایت، یعنی ایصال الی المطلوب؛ اینکه دست طالب هدایت را بگیرد و او را به هدفش که همان سعادت و کمال و هدایت است برساند.

امام حسین علیه السلام کیست؟ «انّ الحُسَین مِصباحُ الهُدی و سَفینة النجاة»؛ او چراغ راه هدایت است. او روشنگر این هدایت است. اگر بخواهیم هدایت‌پذیری از قرآن کریم داشته باشیم، فضای این هدایت را وجود مقدس امام حسین؟ع؟ روشن می‌کند. نه اینکه چراغ بخشی از آن باشد، این حرکت از ابتدا تا لحظه شهادت و بعد از آن تفسیر قرآن کریم است و قرآن را از تفسیرپذیری به قرائت‌های اموی و عباسی و سعودی و لائیک و تساهل و تسامح و… جدا کرده و به حقیقتش تفسیر می‌کند؛ نه با حرف، بلکه با عمل و جان‌فشانی در مسیر حق و قرآن.

قرآن با تفسیر عاشورا، قرآن نابی است که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای آن تلاش کرده است. این معنا تفسیر حقیقی روایت «حُسَین مِنّی و انا من حُسَین…» است؛ حسین از من است؛ چون در ادامه جریان تبلیغ و تفسیر قرآن است و من از حسینم چون قوام و دوام دین ریشه در حرکت او دارد. آن‌ها این مسیر را انتخاب کردند و امام حسین علیه السلام از این طریق حاکم اسلامی برای ابدیت شده است.

پس نه تنها امکان تبلیغ قرآنی در ایام محرم و عاشورا فراهم است؛ بلکه ضرورت دارد. اینکه مردم با قیام امام حسین علیه السلام از متن قرآن آشنا شوند؛ تا نسبت کامل آن را با کتاب آسمانی خود بیابند. این تفسیر واقعی وحدت یکپارچگی ثقلین است که بارها از زبان رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده است. اگر این نسبت‌ها مشخّص نشود و طالبان حقیقت ربطی بین قرآن و قیام عاشورا نبینند؛ حتی ممکن است، بعدها هرکدام از دو ثقل را از هم جدا تصوّر کرده و حتّی تخطئه کنند و مقصّر بدانند. به ویژه با توجه به اینکه دشمنان حقیقت نیز بعضاً ادعای قرآن دارند و از آن دم می‌زنند. راه مقابله با این فتنه، بیان حقیقت قرآن و ربط وثیق آن به جریان حق عاشورا است. نکته دیگر اینکه اگر این پیوند متین درست تبیین نشود، جای خود را به خرافات و اباطیل و سخنان بی‌پایه و اساس و خواب می‌دهد.

رویکرد تدبری یعنی برای رسیدن به هدف هدایتی سوره، به هر سوره در قرآن به منزله یک واحد هدایتی منسجم نگاه کنیم. می‌توان سوره‌های قرآن کریم را منسجم و هدفمند با نگاه عاشورایی ارائه کرد و برکت آن آشنایی با قرآن و عترت در کنار یکدیگر است.