با تدبر سوره مبارکه کافرون با ما همراه باشید:

• سوره مبارکه کافرون پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم را به چه چیزی مأمور کرد؟

• آیا اشتراکی بین معبود پیامبر اسلام (ص)  و معبود کافران وجود دارد؟

• آیا بین دین پیامبر اسلام (ص) که آیین پرستش معبود اوست و دین کافران که آیین پرستش معبود های خیالی آنان است

• اشتراکی وجود دارد؟

▪ پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم، همگان را به پرستش خدای یگانه دعوت می کند و از پرستش غیر او بازمی دارد و منادی یک دین جدید است.
برخی می خواهند آن حضرت را به عقب نشینی وادارند و چنان کنند که نسبت به پرستش غیر خدا تسلیم گردد و از دینی جدیدبامعبودی‌ جدید،‌ سخن نگوید. آنان، دانسته یا نادانسته با سلاح مغالطه و از موضع دینی به میدان آمده اند: ای محمد! مگر نه این است که تو ما را به پرستش خدای خود فرامی خوانی؟بدان که همانا ما خود پرستش گران خدای تو هستیم و دراین‌باره با تو اشتراک نظرداریم و اختلافی نداریم. این تو هستی که درباره پرستش خدایان ما، با ما اختلاف کرده ای و همگان را از پرستش آن ها بازمی داری. در حقیقت، دین یک دین است و آن دین ماست و تو تنها بخشی از این دین را موردتوجه قرار داده ای و از بخش دیگر آن دوری گزیده ای. بیا و خدایان ما را هم بپرست و در دین ما، بدعت مگذار؛ آنان می خواهند این گونه، رسول توحید و جبهه خداپرستان را در برابر افکار عمومی به انفعال بکشانند.

▪ «قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ» خدای متعالی به رسولش(ص)فرمان می دهد تا چنین بگوید:
«لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ» اگر توقع دارید که من خدایان شما را بپرستم و عبادت کنم، سخت در اشتباهید؛ من عبادت نمی کنم آنچه را که شما عبادت می کنید.
▪پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم)با این سخن، راه هرگونه کوتاه آمدن در مقام پرستش خدای واحد را بر کافران می بندد و پرستش خدایانی را که ایشان می پرستند، رد می‌کند. پس از ردّ اصلی ترین توقع جبهه شرک، اینک نوبت به از بین بردن سلاح مغالطه ایشان می رسد؛ تا گمان نشود درخواستی که در ظاهر منطقی می نمود، پاسخ بی منطق گرفته است.

این توقّع بیجای کافران، ازآن رو است که خود را عبادت کنندگان خدای پیامبر(ص)می‌دانند، لذا سوره ادامه می‌دهد : «وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ» و اگر گمان می کنید که شما عبادت کنندگان و پرستش گران همان خدایی هستید که من او را می پرستم و از این رو به خود جرأت داده اید که از من بخواهید که خدایانتان را بپرستم، باز هم سخت در اشتباهید؛ زیرا شما عبادت کنندگان و پرستش گران خدای من نیستید. بدین ترتیب، کافران ناکام می‌مانند.

بر این اساس، هیچ اشتراکی بین دین رسول خدا(ص)با دین کافران نیز وجود ندارد. از این رو، خدای سبحان به رسولش فرمان می دهد که سخن را این گونه پایان دهد: «لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ» وقتی دانستید که من معبودهای شما را نمی پرستم و شما هم پرستش گر معبود یگانه  من نیستید و من هم پرستش گر معبود ثابت شما نیستم و شما هم به هیچ وجه، پرستش گر معبود یگانه من نیستید، پس باید این را هم بدانید که دین شما به خودتان اختصاص دارد و دین من هم به خودم؛ یعنی هیچ اشتراکی بین دین ما نیست و تنها راه، انتخاب یکی از این دو دین و التزام به عواقب این انتخاب است و وجه جمعی بین آن ها وجودندارد.

برای مطالعات بیشتر در این زمینه به کتاب جلد ۶ تدبر در قرآن، سوره کافرون مراجعه فرمایید.