بسم الله الرحمن الرحیم

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (١)

رسول خدا ص رهبر الهی جامعه اسلامی است. حکم او، حکم خدا و حکومتش از جانب خداست. بر همه مؤمنان فرض است که جایگاه الهی او را مورد توجه قرار داده و در مقام حکم و حکومت، خود را بر ایشان مقدم ندارند. پیش از رهبر الهی جامعه خود، تصمیم نگیرند و قبل از او اقدام نکنند.

اما برخی از مؤمنان، آن طور که باید و شاید حریم مقام نماینده خدا در حکم و حکومت را پاس نمی­دارند. در مسائلی که باید منتظر شنیدن حکم آن حضرت باشند، قبل از ایشان زبان به سخن می­گشایند و اظهار نظر می­کنند؛ و در شئونی که باید از آن مقام الهی تبعیت کنند و در اطاعت او باشند، بی اذن و اجازه ایشان حرکت می­کنند و پیش می­روند.

خدای بزرگ خطاب به مؤمنان می­فرماید:

ای کسانی که ایمان آوردید! در پیشگاه خدا و رسول، خود را مقدم ندارید و در این باره تقوای الهی پیشه کنید که همانا خدا شنوای داناست.

اظهار نظر شما را که در مقام پیش افتادن از آن مقام الهی هستید، می­شنود و از رفتارهای شما که بی اذن و اجازه آن حضرت انجام می­دهید، آگاه است.

باید دانست که مقصود خدای بزرگ، از پیشگاه خدا و رسول ص، جایگاه رهبری الهی جامعه اسلامی است. این جایگاه در زمان حیات ظاهری رسول خدا ص در اختیار آن حضرت است و پس از ایشان، ائمه هدی ع به اذن خدا و با نصب رسول خدا ص جانشین ایشان هستند و در دوران غیبت امام زمان عج، ولی فقیه جامع الشرایط به اذن خدا و با ارشاد ائمه هدی ع، جانشین امام معصوم ع است. بر این اساس، حکم این آیه و آیات بعدی این سوره، مختص شخص پیامبر خدا ص نیست و به امامت ایشان مربوط است و بعد از حیات شریف آن بزرگوار به امام وقت و ولی امر زمان منتقل می­گردد.

بر این اساس، بر همه مؤمنان فرض است که در مقام حکم و حکومت از رهبر الهی جامعه خود یعنی فقیه جامع الشرایط، پیش نیفتند. در امور و مسائلی که باید از ایشان نظر بگیرند و در اطاعت آن مقام باشند، خود را مقدم ندارند و در این باره، تقوای الهی را سرلوحه گفتار و رفتار خود قرار دهند.

یا علی